فرهنگ كاشمر(ترشیز)
علیرضا امامی مردی از دیار کاشمر (ترشیز)
درخت سرو از دیرباز نماد و نشان ایران باستان بوده. این که در قالب‌ها، فرش‌ها و نگاره‌ها نقش سروهای شاخه برگشته بسیار دیده می‌شود، بقایای آثار همان سنت ملی است. به ویژه سر خمیده نشان سرو، که نشانه دشخواری‌هایی است که در سراسر تاریخ سر او را خم کرده اما در مقابل انیران کمر خم نکرده و استوار است. در روستای کشمر مناره‌ای است به نام مناره علی‌آباد کشمر که هنوز باقی است. سال‌ها پیش، مرزبان خسرویان پیرو گفته برخی از افراد محل آن را آرامگاه زرتشت دانست که صحت آن به ثبوت نرسیده‌است. البته چنین حدسی نیز در مورد مزارشریف واقع در افغانستان زده می‌شود. رئیس دفتر رضا شاه قطعه ذغالی از آن محل در دست داشت که وقتی سرخ می‌شد و سپس خاموش می‌شد، خاکستر نمی‌شد و همان گونه باقی می‌ماند. در سراسر ایران، به ویژه نقاط ییلاقی، درختان کهنی است که مردم آن را هزار ساله و شاید بیش‌تر می‌دانند و آن‌ها را جمشیدی می‌گویند.به چهر و سیما فرزند ماه گردونی به قد و بالا مانند سرو کشمری